บาร์โค้ดเป็นฉลากแบบแสงที่เครื่องอ่านได้ซึ่งใช้เพื่อเข้ารหัสข้อมูล ประกอบด้วยเส้นขนานสองเส้นที่มีความกว้างต่างกัน โดยมีแถบขาวดำพิมพ์บนเส้นด้านซ้าย และลวดลายแถบสีพิมพ์บนเส้นด้านขวา

บาร์โค้ดถูกใช้ในอุตสาหกรรมต่างๆ มากมาย รวมทั้งการค้าปลีก การผลิต การดูแลสุขภาพ โลจิสติกส์ และโทรคมนาคม สามารถพบได้ในรายการที่ต้องติดตามหรือระบุ เช่น รองเท้าหรือกระเป๋าที่ร้านค้า ยาในโรงพยาบาล ส่วนผสมในโรงงานผลิต และโทรศัพท์มือถือในบริษัทโทรคมนาคม

ผู้คิดค้นบาร์โค้ด
ผู้ประดิษฐ์บาร์โค้ดคือชายชื่อ นอร์แมน โจเซฟ วูดแลนด์ เขายังเป็นที่รู้จักในฐานะ "บิดาแห่งการประมวลผลข้อมูล"
Norman Joseph Woodland เป็นนักคณิตศาสตร์ นักฟิสิกส์ และนักประดิษฐ์ชาวอเมริกัน เขาเกิดเมื่อวันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2428 และเสียชีวิตเมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2515 งานของเขาในการประมวลผลข้อมูลนำไปสู่การพัฒนาเครื่องถอนเงินอัตโนมัติเครื่องแรกและเครื่องสแกนบาร์โค้ดเครื่องแรก

ข้อดีและข้อเสียบาร์โค้ด
ข้อดีของบาร์โค้ด:
- บาร์โค้ดช่วยให้ผู้ค้าปลีกติดตามสินค้าคงคลังและจัดการการขายได้อย่างง่ายดาย
- บาร์โค้ดช่วยลดเศษอาหารโดยให้ข้อมูลเกี่ยวกับวันหมดอายุ สภาพการเก็บรักษา และวันที่ควรบริโภคก่อนหมดอายุ
- บาร์โค้ดช่วยลดความเสี่ยงการปนเปื้อนในอาหารโดยระบุประเภทสินค้าที่ขายเพื่อให้สามารถจัดเก็บได้อย่างปลอดภัย
บาร์โค้ดมีมานานแล้วและพิสูจน์แล้วว่าประสบความสำเร็จอย่างมาก มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการค้าปลีกเพื่อติดตามสินค้าคงคลัง ระบุผลิตภัณฑ์ และจัดทำการวิเคราะห์ข้อมูล

แต่มีข้อเสียบางประการของบาร์โค้ดที่บริษัทต่างๆ ควรทราบก่อนใช้งาน:
- เครื่องสแกนบาร์โค้ดสามารถอ่านรหัสที่ด้านหนึ่งของฉลากเท่านั้น ด้านอื่น ๆ เป็นพื้นที่เสีย
- ฉลากบาร์โค้ดสามารถหลุดออกได้ง่าย ซึ่งหมายความว่าไม่สามารถใช้ซ้ำได้
- ระบบบาร์โค้ดถูกจำกัดโดยจำนวนสินค้าที่สามารถผลิตได้ในครั้งเดียว (ปกติ 30 ชิ้นต่อนาที)