สวัสดีค่ะ ฉันชื่อพิมพ์ อายุ 22 ปี ตอนนี้กำลังทำงานประจำในบริษัทแห่งหนึ่งและก็เริ่มคิดถึงอนาคตของตัวเองมากขึ้น เราเริ่มรู้สึกว่าเราโตขึ้นแล้ว อยากมีความมั่นคงในชีวิต และอยากจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้น ไม่ว่าจะเป็นงาน การเรียน หรือแม้แต่ความรัก เราคิดว่าการให้ความสำคัญกับตัวเองและสิ่งที่ทำมันคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต ปัจจุบันก็มีแฟนอยู่คนหนึ่งที่คบกันมาหลายปีแล้ว ซึ่งการคบกับเขาก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ทั้งดีและมีเรื่องที่ต้องปรับตัวอยู่เหมือนกันค่ะ

เรื่องที่อยากพูดถึงในวันนี้คือปัญหาที่เกิดขึ้นกับแฟนของฉันค่ะ เขาขี้หึงมากจนบางทีทำให้รู้สึกอึดอัดไปเลย เขามักจะตามดูว่าฉันไปไหน ทำอะไร และกับใคร ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนถูกควบคุมตลอดเวลา บางทีฉันออกไปข้างนอกแค่ไปทำธุระส่วนตัวหรือไปเจอเพื่อน ก็ยังต้องโดนตามถามซ้ำๆ ว่าทำอะไร อยู่ไหน แล้วทำไมต้องอยู่กับคนนี้ด้วย มันทำให้ฉันรู้สึกว่าไม่ได้เป็นตัวของตัวเองอีกต่อไปเหมือนกันนะ พอมานึกดูแล้วก็ไม่รู้ว่าเขาคิดว่าฉันจะทำอะไรผิดหรือไม่ดีด้วย หรือเขาคิดว่าฉันจะไปทำอะไรที่ไม่ดีจากเขาไหม ฉันก็ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเรื่องความหึงหวงมันจะต้องมากขนาดนี้

การที่แฟนขี้หึงมันทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดมากเลยค่ะ บางทีฉันแค่ต้องการเวลาไปทำอะไรด้วยตัวเองบ้าง หรือแค่ไปเจอเพื่อนสาว หรือทำกิจกรรมที่ชอบ แต่กลับต้องมานั่งอธิบายหรือถกเถียงกับเขาว่าไปไหนมาไหนหรือทำอะไร แทนที่ฉันจะสนุกกับการใช้เวลานอกบ้าน ฉันกลับต้องมานั่งเครียดเรื่องนี้ว่าทำไมเขาถึงต้องถามและตามดูมากขนาดนี้ รู้ไหมว่ามันเหนื่อยใจมากจริงๆ บางครั้งฉันก็เริ่มรู้สึกว่าการต้องคอยอธิบายทุกอย่างให้เขาฟังมันทำให้ชีวิตรักของเรายิ่งรู้สึกหนักหน่วงขึ้นไปอีก แต่ก็ยังรักเขาอยู่ดีเพราะเขาก็เป็นคนดีในบางแง่มุม และฉันเชื่อว่าเขาคงแค่ห่วงฉันมากเกินไป

มันก็เป็นคำถามที่ฉันพยายามหาคำตอบมาตลอดว่า การที่แฟนหึงมากขนาดนี้เป็นเรื่องปกติหรือไม่ และมันจะต้องพึ่ง หมอดู หรือไม่คะ? คือฉันเองไม่ค่อยเชื่อในหมอดูอะไรเท่าไหร่หรอกค่ะ ความรักมันเป็นเรื่องของการเข้าใจกันมากกว่าที่จะไปพึ่งหมอดู ซึ่งความหึงหวงมันเกิดจากความไม่มั่นใจและกลัวที่จะเสียคนรักไป ถ้าเราไม่คุยกันตรงๆ หรือปรับตัวเข้าหากัน ความหึงหวงก็จะกลายเป็นปัญหาต่อความสัมพันธ์ได้แน่ๆ ดังนั้นสำหรับฉัน การพึ่งหมอดูคงไม่ช่วยอะไรหรอกค่ะ ถ้าหากเรามีความรักจริงๆ ก็ต้องปรับตัวเข้าหากัน และพูดคุยกันอย่างตรงไปตรงมาเท่านั้นค่ะ

ในความรักของฉัน ฉันเชื่อว่าเราควรที่จะไว้ใจและให้ความมั่นใจในกันและกัน แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องเคารพในพื้นที่ส่วนตัวของแต่ละคนด้วยนะคะ เพราะทุกคนก็มีสิทธิ์ที่จะทำสิ่งที่ตัวเองชอบและใช้ชีวิตตามแบบที่ตัวเองต้องการ ถ้าหากเขามีความห่วงใยในตัวฉันก็เข้าใจ แต่หากมันมากเกินไปจนทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดหรือไม่สามารถทำอะไรได้ตามที่ต้องการ มันก็จะกลายเป็นปัญหาที่เราต้องหาทางแก้ไข

ความสัมพันธ์ที่ดีต้องเกิดจากความเข้าใจซึ่งกันและกันค่ะ มันไม่ใช่แค่เรื่องของการคบกันแล้วทุกอย่างจะเป็นไปได้ดีโดยอัตโนมัติ เราต้องคุยกัน สื่อสารกัน และทำความเข้าใจกันอย่างชัดเจนเพื่อที่ทั้งสองฝ่ายจะสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข ส่วนตัวแล้วฉันคิดว่าการที่เขาขี้หึงมากเกินไปมันก็ไม่ใช่เรื่องดีหรอกค่ะ เพราะฉันรู้สึกเหมือนตัวเองถูกควบคุม ไม่สามารถทำสิ่งที่อยากทำได้เต็มที่ ฉันอยากให้เขาเปิดใจและให้พื้นที่กับฉันบ้าง โดยไม่ต้องคอยถามหรือห่วงใยทุกย่างก้าวของฉัน

ในเรื่องความรักฉันมองว่ามันไม่ควรจะมีการบังคับหรือมีเงื่อนไขอะไรที่ทำให้ต้องรู้สึกอึดอัดหรือไม่สบายใจ ทุกคนมีพื้นที่ส่วนตัวที่ต้องการบ้าง และถ้าหากเรารักกันจริงๆ ก็ควรที่จะให้ความเชื่อมั่นและความไว้วางใจกันอย่างเต็มที่ค่ะ ความรักที่ดีมันต้องไม่เกิดจากการควบคุมหรือตามจับผิด แต่ต้องเกิดจากการสนับสนุนและเข้าใจซึ่งกันและกัน