แวมไพร์  VS แดร็กคูล่า  ต่างกันอย่างไร??

          เป็นบทความเข้ากับช่วงเทศกาลปล่อยผีฝรั่งช่วงปลาย ต.ค. พอดี ซึ่งจริงๆมีคนขอร้องให้ผมเขียนบทความนี้เอามาลงเว็บตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่ได้เอาลงเสียที ไม่ใช่เป็นเพราะว่าอู้.....แต่ต้องการให้มันเข้ากับช่วงนี้พอดี เพื่อเข้ากับบรรยากาศกันหน่อย

          เกริ่นมาเสียนาน เข้าเรื่องกันเลย หากจะพูดถึงบรรดาผีปีศาจที่การ์ตูนหลายเรื่องนิยมยกเอามาเขียนนั้น พวกแวมไพร์ แดรกคูล่า ก็เป็นเผ่าพันธุ์ผีที่นิยมนำมาแต่งเป็นการ์ตูนมากเหมือนกัน ด้วยมนต์เสน่ห์ของผีที่ นอนกลางวัน มีชีวิตกลางคืน พอตกมืดก็ออกไปหาอาหารด้วยการดูดเลือดมนุษย์ดำรงชีพเพื่อความเป็นอมตะ ตายยากตายเย็น ต้องใช้ไม้กางเขน,กระเทียม จึงจะกำราบมันได้นั้น ทำให้หลายคนสนใจเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์ผีดูดเลือดประเภทนี้ ก่อนที่จะแนะนำการ์ตูนที่เกี่ยวข้องกับแวมไพร์แดรกคูล่านั้น ก็ขอเล่าความรู้ และประวัติของผีประเภทนี้ให้ได้ทราบกันครับ

          อนึ่ง บางคนอาจสงสัยว่า แวมไพร์ กับ แดรกคูล่านั้น ต่างกันตรงไหน ? ก็ขอแจ้งแถลงไขให้ทราบกันว่า แวมไพร์นั้น คือ เผ่าพันธุ์ผีชนิดหนึ่ง ส่วนแดรกคูล่านั้น เป็นชื่อของแวมไพร์ จากวรรณกรรมของ บรามส์ สโตกเกอร์ ซึ่งได้แรงบันดาลใจจากบุคคลที่เกิดขึ้นจริงอีกที ส่วนจะเป็นอย่างไรนั้นตามไปดูกันเลยครับ

แวมไพร์ คือ..?

          ผีชนิดหนึ่งตามความเชื่อของชาวยุโรป มีนิสัยชอบดูดเลือด และ ใช้ชีวิตในยามค่ำคืน ส่วนประวิติความเป็นมานั้น สันนิษฐานกันว่า ผีดูดเลือดก็เป็นคนธรรมดาเพียงแต่มีจิตวิปริต ชอบกินเลือดแทนน้ำ หรือเหล้า หรืออาจจะเป็นเพราะความแค้น สังหารคู่อริ แล้วเอาเลือดมาดื่มให้หายแค้น หรือเพราะว่ามีความเชื่อว่าเลือดมีสรรพคุณเป็นยาตับเด็ก บ้างก็ว่า เกิดจากอำนาจเวทมนตร์ของ พ่อมด จึงได้ล่าเหยื่อหาเลือดมาดื่ม

          โดยความเชื่อแวมไพร์ของชาวยุโรปนั้นมีมาตั้งแต่สมัยยุคกลาง พวกเขาเชื่อว่า แวมไพร์คือ ผีที่มีลักษณะรูปร่างหน้าตาเหมือนมนุษย์ปกติ แต่มีเขี้ยวแหลมคม มีชีวิตเป็นอมตะ ไม่มีวันตาย ปรากฏตัวในเวลากลางคืน แต่จะนอนลงในโลง หรือหลุมศพ ในเวลากลางวัน แวมไพร์มีฤทธิ์มาก และมีความสามารถอย่างอื่นอีก เช่น สามารถแปลงร่างเป็นสัตว์ชนิดต่างๆ เช่น ค้างคาว, นกฮูก, หมาป่า, กบ, คางคก, แมลงเม่า, งูพิษ เป็นต้น สามารถล่องหนได้ ไม่มีเงาเมื่อกระทบกับแสงหรือสะท้อนในกระจก

          แวมไพร์จะใช้เขี้ยวแหลมคมในการดูดเลือดมนุษย์ ซึ่งเป็นอาหารหลัก คนที่ตกเป็นเหยื่อของมัน จะกลายเป็นแวมไพร์ไปด้วย และกลายเป็นสาวกของแวมไพร์ตนที่ดูดเลือดตัวเอง

          อย่างไรก็ตาม ถึงแวมไพร์จะมีฤทธิ์มาก แต่ก็มีสิ่งที่แพ้ทางเหมือนกัน เช่น ไม้กางเขน, น้ำมนตร์ หรือ กระเทียม วิธีฆ่าแวมไพร์มีมากมาย เช่น ตอกลิ่มให้ทะลุหัวใจ เผา หรือ ตัดหัวด้วยจอบของสัปเหร่อ บุคคลที่ตกเป็นเหยื่อของมัน จะกลายเป็นแวมไพร์ไปด้วย และกลายเป็นสาวกของแวมไพร์ตนที่ดูดเลือดตัวเอง

          ชาวยุโรปในยุคกลางหวาดกลัวแวมไพร์มาก คนที่ต้องสงสัยว่าเป็นแวมไพร์ ก็จะมีชะตากรรมไม่ต่างจาก แม่มด หรือ บรรดาภูตผีปีศาจตนอื่นๆ คือ จะถูกตัดสินประหารชีวิต ด้วยการเผาบ้าง แขวนคอบ้าง ฯลฯ โดยคนในยุคนั้นมีวิธีการป้องกันการรุกรานของแวมไพร์หลายวิธี เช่น การโปรยเมล็ดข้าวไว้บนหลังคาบ้าน เพราะเชื่อว่าแวมไพร์จะเอาแต่นับเมล็ดข้าวเป็นการถ่วงเวลาจนรุ่งเช้า หรือ โรยเศษขนมปังไว้ตั้งแต่สุสานให้แวมไพร์เดินเก็บเศษขนมนั้นวนเวียนไปมา หรือแม้แต่การวางไม้กางเขนหรือดอกกุหลาบที่มีหนามแหลมเพื่อเป็นการพันธนาการไว้ในโลง

          เรื่องราว และ ความเชื่อของแวมไพร์ มีมากมาย ปัจจุบันถูกนำมาทำเป็นหลายรูปแบบ เช่น นิทาน,นิยาย,หนัง,อนิเม เกม เป็นต้น โดยวรรณกรรมเกี่ยวกับแวมไพร์ที่เก่าแก่ที่สุด มีมาตั้งแต่สมัยโรมัน วรรณกรรมที่มีชื่อเสียงที่สุดของแวมไพร์คือ เรื่องเค้าท์แดร็กคูล่าร์ ของ บราม สโตกเกอร์ ที่โด่งดังจนมีการนำไปสร้างในหลายรูปแบบเช่นกัน

          นอกจากนี้ ความเชื่อในเรื่องของ แวมไพร์ที่สามารถแปลงเป็นค้างคาวได้นั้น อาจมีที่มาจากอเมริกากลาง (บ้างก็ว่าอเมริกาใต้) คือ มีค้างคาวขนาดเล็กชนิดหนึ่ง มีนิสัยดูดเลือดสัตว์ที่ใหญ่กว่าเป็นอาหารในเวลากลางคืน ซึ่งค้าวคาวชนิดนี้ก็ได้มีการเรียกชื่อว่า แวมไพร์ เช่นกัน ซึ่งนักวิทยาศาสตร์ได้นำมันวิจัยและสรุปผลออกมาว่า ปริมาณเลือดที่มันกินในแต่ละครั้ง ไม่มากพอที่จะทำให้ถึงตาย แต่เป็นเพราะเชื้อโรคที่มีอยู่ในน้ำลายของมันทำให้เหยื่อเสียชีวิต และมันไม่ได้ใช้เขี้ยวเจาะเหยื่อแล้วดูด แต่จะข่วนเพียงเป็นรอยเท่านั้นแล้วเลียเลือดจากบาดแผล

ความเป็นมาของแดรกคูล่า ?

          กล่าวถึงแวมไพร์ไปแล้ว ทีนี้ก็ขอพูดถึงผีแวมไพร์ที่มีชื่อเสียง และมีคนรู้จักมากที่สุดอย่าง เค้าท์ แดรกคูล่า กันบ้าง ซึ่งแดรกคูล่านั้น ก็มีที่มาจาก ราชสกุลบาสซารับ ผู้ครองแคว้นวัลลาเชีย ประเทศโรมาเนีย เริ่มจาก Vlad Dracul ( วลาด ดราคูล ) ผู้ที่ถูกขนานนามว่าเป็นซาตานกลับชาติมาเกิด เนื่องจากนิสัยชอบดื่มเลือดมนุษย์ของเขา ซึ่งเลือดนั้นก็มาจากการทรมาณและสังหารเชลยศึกจากชนชาติต่างๆที่จับกุมมาได้ ด้วยการเอาไม้มาแทงร่างเหยื่อจนตาย เพื่อให้เลือดไหลออกมาจากร่างของเหยื่อ เพื่อนำมาดื่มอีกที

Vlad Tepes

          วลาด ดราคูล ก็มี วลาด เทเปส ( Vlad Tepes ) หรือ วลาดิสลาฟ ที่ III ทายาทสืบทอดของเขาซึ่งมีความโหดเหี้ยมไม่ต่างกัน นั่นคือ เขาชอบสั่งการให้เอาเชลยศึกไปทรมาณและเสียบไว้กับไม้แหลมแล้วนั่งรับประทานอาหารเย็นตรงหน้ากลุ่มนักโทษที่มีเลือดชะโลมท่วม ฟังเสียงร้องขอชีวิตของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายราวกับฟังเสียงดนตรีกล่อมประสาท ที่โหดร้ายยิ่งกว่านี้คือในช่วงที่ไม่มีเชลยศึกมาทรมานก็จะสั่งให้ทหารจับเอาชาวบ้านชาววาลาเชีย โดยเฉพาะผู้หญิง มาแก้ผ้าเสียบไม้ดูเล่นอีกต่างหาก ด้วยเหตุนี้เองทำให้เขาได้รับฉายาว่า "วลาด นักเสียบ" ( Vlad the Impaler ) ทว่าผลกรรมก็ได้ตามสนอง เพราะเจ้าชายพระองค์นี้ถูกข้าศึกสังหารในสนามรบ โดยตัดเอาหัวไปด้วย

          หลังจากนั้นนครวัลลาเชียก็ค่อยๆ เจริญขึ้น คนในตระกูลบาสซารับเริ่มออกมาเรียนรู้การใช้ชีวิตอย่างคนชั้นสูงมากขึ้น ทำให้ความกระหายเลือดของคนในตระกูลบาสซารับเริ่มลดลง จนมาถึงปี ค.ศ.1658 คอนสแตนติน บาสซา คนสุดท้ายของตระกูลก็ได้ถึงแก่กรรมนับเป็นการปิดฉากความเป็นมาแสนอัปยศของตระกูลบาสซารับ (บ้างก็เล่ากันว่า ณ ปราสาทของตระกูลบาสซารับ ยังคงมีร่างของผีดิบ แดร็กคูลา นอนหลับอย่างสงบนิ่งต่อไป)

          และด้วยวีรกรรมที่ วลาด เทเปส สร้างเอาไว้นี่เอง จนทำให้เรื่องราวของเขากลายเป็นแรงบันดาลใจของ บรามส์ สโตกเกอร์ (Bram Stoker) นักแต่งนิยายชาวอังกฤษ ในการสร้างสรรค์วรรณกรรม "เค้าท์ แดรกคูล่า" จนเป็นที่รู้จักกันไปทั่วโลก (ซึ่งในฉบับนิยายที่บรามส์ สโตกเกอร์แต่งขึ้นมานั้น เรื่องราวของแดรกคูล่าเกิดขึ้นที่แคว้นทรานซิลวาเนีย สถานที่เกิดของ วลาด เทเปส).......

ที่มา : kartoon-discovery.com