ดีเอ็นเอคือคำที่ย่อมาจากกรดดีออกซีไรโบนิวคลีอิก เป็นโมเลกุลที่เก็บข้อมูลทางพันธุกรรมและมีความสามารถในการจำลองตัวเอง DNA ประกอบด้วยนิวคลีโอไทด์ 4 ชนิด ได้แก่ อะดีนีน ไทมีน กวานีน และไซโตซีน เบสของนิวคลีโอไทด์เหล่านี้พบได้ใน DNA สองสายในรูปแบบเกลียวคู่ โครงสร้างเกลียวคู่เกิดขึ้นเมื่อ DNA สองสายมารวมกันและจับกันที่จุดเฉพาะที่เรียกว่าคู่เบส คู่เบสประกอบด้วยเส้นใยหนึ่งที่มีหมู่ฟอสเฟตเกาะอยู่กับน้ำตาลดีออกซีไรโบสและอีกเส้นหนึ่งมีหมู่ไฮดรอกซิลติดกับน้ำตาลไรโบส สิ่งนี้สร้างพันธะไฮโดรเจนระหว่างโมเลกุลทั้งสอง

การใช้ DNA เป็นวิทยาศาสตร์ใหม่ที่ยังอยู่ในขั้นเริ่มต้น มีคำถามมากมายที่ยังไม่ได้รับคำตอบ เช่น จะใช้ทำนายอนาคตได้อย่างไร และมีความหมายต่อสังคมอย่างไร ดีเอ็นเอสามารถนำมาใช้ในรูปแบบต่างๆ มากมาย รวมถึงใช้เป็นรูปแบบในการระบุตัวตน เพื่อระบุว่าคุณเป็นใครหรือมาจากไหน และแม้กระทั่งเป็นวิธีที่จะบอกว่าอาหารของคุณถูกดัดแปลงหรือไม่

เราอยู่ในจุดสูงสุดของยุคใหม่ที่อนาคตของเราสามารถทำนายได้โดยใช้ DNA เท่านั้น ทุกวันนี้ นักวิทยาศาสตร์สามารถเข้าใจและทำนายความผันแปรทางพันธุกรรมของมนุษย์ได้ด้วยความแม่นยำสูง ด้วยวิธีนี้ พวกเขายังสามารถประเมินความเสี่ยงของการเกิดโรคบางอย่าง เช่น อัลไซเมอร์และพาร์กินสัน ความก้าวหน้าครั้งสำคัญในด้านนี้เกิดขึ้นเมื่อนักวิทยาศาสตร์สามารถจัดลำดับจีโนมมนุษย์ทั้งหมดได้ในปี 2546 จากนั้นพวกเขาก็สามารถใช้ข้อมูลนี้เพื่อสร้างอัลกอริทึมที่ใช้ DNA ซึ่งสามารถทำนายว่าโรคทั่วไป เช่น มะเร็งและเบาหวานจะเกิดขึ้นในกลุ่มประชากรต่างๆ ได้อย่างไร

การตรวจดีเอ็นเอสำหรับโรคเบาหวานและมะเร็งกำลังเป็นที่นิยมมากขึ้น พวกเขาช่วยให้ผู้คนค้นหาความเสี่ยงทางพันธุกรรมของการเกิดโรคเหล่านี้ การตรวจดีเอ็นเอสำหรับโรคเบาหวานคือการตรวจเลือดซึ่งสามารถตรวจหาการเปลี่ยนแปลงของระดับน้ำตาลในเลือดของบุคคลเมื่อเวลาผ่านไป นอกจากนี้ยังให้ข้อมูลเกี่ยวกับความเสี่ยงในการเกิดโรคเบาหวานในอนาคต การตรวจดีเอ็นเอสำหรับมะเร็งคือตัวอย่างเลือดหรือน้ำลายซึ่งสามารถตรวจพบการเปลี่ยนแปลงในดีเอ็นเอของบุคคลเมื่อเวลาผ่านไปซึ่งอาจบ่งชี้ถึงความเสี่ยงในการเกิดมะเร็ง