รายละเอียดกระทู้
เจ้าของกระทู้
:
ว/ด/ป เวลา
: 21/04/13 17:12:14 PM
เลขไอพี
: 171.101.246.6
หัวข้อ
: บทสรุป"ไทย-เขมร"แจงคดีเขาพระวิหาร
รายละเอียด
:
บทสรุป"ไทย-เขมร"แจงคดีเขาพระวิหาร
ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาในการชี้แจงด้วยวาจาครั้งสุดท้าย (Oral Hearing) ไทย-กัมพูชา ต่อศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ (ไอซีเจ) หรือศาลโลก จากกรณีที่กัมพูชายื่นเรื่องต่อศาลโลกเพื่อขอให้ตีความคำพิพากษาเดิม เมื่อปี 2505 ในประเด็นพิพาทพื้นที่รอบตัวปราสาทพระวิหาร
แม้กัมพูชาเป็นฝ่ายเริ่มแถลงก่อนในวันที่ 15 เม.ย. โดย ฮอร์นัมฮง รองนายกรัฐมนตรี และรมว.ต่างประเทศกัมพูชา ซึ่งพยายามชี้ประเด็นโน้มน้าวให้ศาลโลกเห็นว่าไทยไม่ปฏิบัติตามคำสั่งศาลโลก เมื่อปี 2505 และรุกรานเข้าพื้นที่ชายแดนปราสาทพระวิหาร รวมถึงใช้กำลังทางอาวุธสร้างความเสียหายต่อตัวปราสาทและประชาชนที่อาศัยในพื้นที่จนได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิตจำนวนมาก
อีกทั้ง ไทยไม่ปฏิบัติตามมาตรการชั่วคราวของคำสั่งศาลโลก เมื่อวันที่ 18 ก.ค. 2554 เรื่องการถอนทหาร และหาช่องโหว่ในคำสั่งสกัดกั้นไม่ให้ผู้สังเกตุการณ์จากอินโดเซียเข้าพื้นที่ รวมทั้งยังอ้างเรื่องบันทึกความเข้าใจระหว่างไทย-กัมพูชาว่าด้วยการสำรวจและจัดทำหลักเขตแดน พ.ศ. 2543 (เอ็มโอยู 43) ทั้งที่เขตแดนทั้งหมดเป็นไปตามภาคผนวก 1 หรือแผนที่ 1:200,000 สร้างความสับสนต่อศาลเรื่องอำนาจอธิปไตยเหนือตัวปราสาท จึงจำเป็นต้องยื่นตีความเพื่อสร้างความสงบสุขให้กับ 2 ฝ่าย มิฉะนั้นอาจอยู่ร่วมกับไทยไม่สันติ
ทว่า ทีมทนายความกัมพูชา เซอร์ แฟรงคลิน เบอร์แมน เน้นถึงเหตุผลที่จะต้องตีความเพราะเกี่ยวกับสันติภาพและความร่วมมือในภูมิภาค อีกทั้ง วัตถุประสงค์กัมพูชา คือ ให้ตีความโดยอาศัยธรรมนูญข้อ 60 ของศาลโลก ซึ่งสามารถทำได้ เพื่อให้สิ่งที่เคยตัดสินมาแล้วนำไปปฏิบัติชัดเจนต่อเนื่อง ไม่ใช่การขอทำซ้ำเพื่อล้มล้างคำตัดสินเดิม
ด้าน ร็อดแมน บุนดี ยืนยันท่าทีกัมพูชาที่คัดค้านการสร้างรั้วลวดหนามของรัฐบาลไทย เพราะในเดือน เม.ย. 2509 รมว.ต่างประเทศกัมพูชาได้ส่งหนังสือไปยังเลขาธิการสหประชาชาติและคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ (ยูเอ็น)
นอกจากนี้ยังอ้างถึงถ้อยแถลงของพระบาทสมเด็จพระเจ้านโรดม สีหนุ อดีตกษัตริย์กัมพูชา ซึ่งพูดถึงรั้วลวดหนามว่าเป็นการปฏิบัติไม่คำนึงถึงคำพิพากษาศาลโลกเมื่อปี 2505 และในปี 2509 ยังส่งจดหมายประท้วงในเรื่องเดิมส่งไปยังคณะมนตรีความมั่นคงฯ ทำให้ยูเอ็นแต่งตั้งนาย Herbert de Ribbing เป็นผู้ประนอมคดีระหว่างไทย-กัมพูชา และในวันที่ 26 ต.ค. 2509 กัมพูชาได้เขียนจดหมายต่อนาย Herbert ยืนยันว่าปราสาทและบริเวณโดยรอบเป็นของกัมพูชา
“ยังมีรายงานการพบกันระหว่างนาย Herbert และตัวแทนของกัมพูชา และรายงานไปยังเลขาธิการสหประชาชาติว่า นายกรัฐมนตรีกัมพูชาระบุว่ารั้วลวดหนามที่ไทยดำเนินการล้อมไม่ถึงครึ่งทางจากตัวปราสาทไปถึงเส้นเขตแดนที่ศาลพิพากษา ซึ่งทางกัมพูชาสามารถร้องเรียนประเด็นนี้ไปยังคณะมนตรีความมั่นคงฯได้อีก แต่ขณะนั้นตามสถานการณ์ทางกัมพูชาไม่เลือกที่จะมีปัญหากับรัฐบาลไทย”
ต่อมาวันที่ 17 เม.ย. ซึ่งเป็นวันแรกของฝ่ายไทยขึ้นชี้แจง โดย วีรชัย พลาศรัย เอกอัครราชทูตไทย ประจำกรุงเฮก ประเทศเนเธอร์แลนด์ ได้ตอบโต้ข้อกล่าวหากัมพูชาต่อประเด็นที่หยิบยกขึ้นมาถือเป็นเรื่องใหม่ เพราะกัมพูชาหวังขึ้นทะเบียนปราสาทพระวิหารเป็นมรดกโลกฝ่ายเดียวโดยอ้างล่วงล้ำเข้ามาในพื้นที่ 4.6 ตร.กม. ดังนั้น จึงไม่เกี่ยวกับอธิปไตยเหนือปราสาท ซึ่งได้รับการปฏิบัติแล้วทันทีโดยมติคณะรัฐมนตรี (ครม.) ได้กำหนดขอบเขตใกล้เคียงปราสาทพร้อมสร้างรั้วและป้าย และเมื่อวันที่ 15 ก.ค. 2505 ไทยได้คืนปราสาทพร้อมถอนกำลังทหารออก ซึ่งถือว่ากัมพูชาได้ในสิ่งที่ขอในคำขอเมื่อปี 2505
“กัมพูชากล่าวหาการเมืองภายในไทยเป็นต้นตอของปัญหา แต่สาเหตุที่แท้จริงแล้วคือนโยบายต่างประเทศที่ก้าวร้าวทะเยอทะยานของกัมพูชา การโต้แย้งโดยไม่มีหลักฐาน แสดงให้เห็นชัดในข้อพิพาทบริเวณพื้นที่ เมื่อเทียบกับปี 2505 บิดเบี้ยวไปมาก โดยไม่สนใจเรื่องภูมิประเทศ อีกทั้ง ขอเท็จจริงในเอ็มโอยู 43 รวมถึงการปักปันเขตแดน ไม่มีคำพิพากษาปราสาท เป็นเพียงขั้นตอนสำรวจสันปันน้ำ กัมพูชาปลอมแปลงเอกสาร แผนที่ 3-4 ในภาคผนวก 49 รวมถึงภาคผนวก 1 เรื่องเขตแดน 4.6 ตร.กม. สิ่งที่กัมพูชาทำบ่อนทำลายความน่าเชื่อถือ เพื่อให้ศาลเข้าใจผิดกับข้อเท็จจริงต่างๆ”
ขณะที่ อลินา มิรอง ทนายความชาวโรมาเนีย ได้สำทับข้อมูลอย่างน่าสนโดยชี้ให้เห็นถึงความบกพร่องของแผนที่ 1:200,000 ที่กัมพูชาได้เสนอต่อคณะผู้พิพากษา รวมถึงคำร้องของกัมพูชาได้ใช้แผนที่มาอ้างอิงหลายฉบับ และแผนที่นำมาแสดงนั้นเป็นการเลือกใช้ที่เป็นประโยชน์กับตัวเอง โดยนักวิชาการผู้เชี่ยวชาญด้านแผนที่ได้ให้ความเห็นว่าแผนที่ของกัมพูชานำมาอ้างนั้น ในทางสากลไม่สามารถนำมาปฏิบัติใช้ได้จริง เพราะผิดพลาดทางภูมิประเทศ แม้จะระบุหลายครั้งว่าศาลโลกได้รับรองแผนที่ตามภาคผนวก 1 ของคำพิพากษาเมื่อปี 2505
“ถ้านำแผนที่เก่าของกัมพูชามาวางไว้บนแผนที่ปัจจุบัน จะพบว่าไม่มีความแม่นยำ แต่ไม่ทราบว่ามีการนำแผนที่มาสับเปลี่ยนกันหรือไม่ และต้องขอชื่มชมกัมพูชาหากเราจะตัดสินจากความละอายของกัมพูชาที่ไม่มีการโต้แย้งในเรื่องนี้ สิ่งที่ทนายฝ่ายกัมพูชา ให้ถ้อยแถลงต่อคณะผู้พิพากษา เมื่อวันที่ 15 เม.ย. ระบุว่าแผนที่ที่ได้นำเสนอนั้นเป็นการขีดเส้นตัดกันระหว่างแผนที่ในภาคผนวก 1 และแนวเส้นสันปันน้ำ ถือว่าเป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อถือ เนื่องจากการถ่ายทอดแผนที่ในอดีตมายังแผนที่ปัจจุบันมีความยาก เพราะต้องใช้วิธีทางคณิตศาสตร์ และหากนำแผนที่ตามถ้อยแถลงของทนายฝ่ายกัมพูชามาอ้างอิงจะพบว่าส่วนที่ตัดกันนั้นอยู่ห่างจากตัวปราสาท มากถึง 6.8กม.”
อแลง แปลเล่ต์ ยกประเด็นการเสด็จไปยังปราสาทพระวิหารของสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงเดชานุภาพ เมื่อปี 2473 ทำให้ศาลมีคำพิพากษาในปี 2505 ว่าไทยได้ยอมรับอธิปไตยเหนือดินแดนของกัมพูชาโดยปริยาย เพราะฉะนั้นศาลก็ไม่สามารถดำเนินการสองมาตรฐานได้ เพราะสมเด็จเจ้านโรดม สีหนุ อดีตกษัตริย์กัมพูชาก็เสด็จไปยังปราสาทพระวิหารเช่นกัน โดยพระองค์มีท่าทีเงียบเเละนิ่งเฉยต่อมาตรการล้อมรั้วลวดหนามและป้ายติดตั้งระบุเขตแดนของรัฐบาลไทย
สำหรับวันที่ 18 เม.ย. ในการชี้แจงสรุปรอบสุดท้ายของกัมพูชา ฌอง มาร์ค ซอเวล พยายามยกข้อมูลให้ศาลเห็นว่า รัฐบาลฝ่ายเดียวไม่สามารถกำหนดเขตแดนที่ติดกับเพื่อนบ้านได้ แต่ไทยกลับดำเนินการขัดแย้งคำพิพากษาเดิม และเอ็มโอยู 43 ที่กำหนดกรอบการจัดทำหลักเขตแดนย่อมสอดคล้องกับการปักปันเขตแดนที่มีอยู่แล้วในแผนที่ภาคผนวก 1 ซึ่งศาลโลกปี 2505 ใช้ตัดสินว่าไทยยอมรับแผนที่ที่เกิดขึ้นจากคณะกรรมการปักปันเขตแดนร่วม สยาม-ฝรั่งเศส ซึ่งเป็นตามคำพิพากษาเดิม และอำนาจอธิปไตยเหนือปราสาท ไม่ถือเป็นตัวปราสาท แต่หมายถึงบริเวณใกล้เคียงด้วย ดังนั้นื ศาลจำเป็นต้องพิจารณา “แผนที่” เพื่อให้รู้ว่าเขตแดนอยู่ที่ใด หรือ คนไทยยอมรับความพ่ายแพ้ไม่ได้
ขณะที่ ฮอร์นัมฮง กล่าวปิดว่า คำตัดสินของศาลมีส่วนสำคัญเพราะส่งผลต่อความสัมพันธ์และความมั่นคงในภูมิภาคของ 2 ประเทศ หากศาลไม่รับตีความก็คงไม่สามารถอยู่ร่วมกันอย่างสันติได้ ทั้งนี้ ศาลทราบดีว่าคำตัดสินจะสามารถยุติข้อพิพาทเหล่านี้ และนำมาซึ่งความสัมพันธ์อันดีไทย-กัมพูชา ขณะที่วิธีการของไทยที่ใช้มาตรการต่างๆตามคำสั่งของศาล และข้ออ้างของไทยเรื่องพื้นที่ 4.6 ตร.กม.ไม่มีเหตุผล ถือเป็นสิ่งที่ไม่สามารถยอมรับได้ และกัมพูชาก็มีข้อมูลใหม่ทำให้เชื่อได้ว่าคำขอของกัมพูชามีความชอบธรรม ซึ่งคิดว่าศาลจะทราบดี
ส่วนการชี้แจงรอบสุดท้ายฝ่ายไทยในวันที่ 19 เม.ย. วีรชัย ยังยืนยันต่อศาลถึงอำนาจการรับพิจารณาเรื่องดังกล่าวตามคำขอของกัมพูชาว่าไม่สามารถกระทำได้ เนื่องจากกัมพูชาใช้แผนที่ปลอม แอบอ้างแผนที่หลายฉบับ และการตัดสินของศาลในปี 2505 ก็ไม่ได้พิจารณาในเรื่องนี้ เป็นเรื่องของคู่ความที่จะต้องไปตกลงกันเอง ขณะที่กัมพูชาชอบแย่งหลักฐานของไทยไปใช้ ตั้งแต่ปี 2502 และไม่มีความคงเส้นคงวา
โดยความไม่คงเส้นคงวาเรื่องที่ 1 คือ การพิจารณาครั้งแรกในปี 2502 กัมพูชาขอพิจารณาเรื่องบูรณภาพเหนือปราสาท แต่ในเดือนมี.ค.2505 กลับขอให้พิพากษาเรื่องเขตแดนและสถานภาพทางกฎหมายของแผนที่ภาคผนวก1 ซึ่งไม่น่าแปลกใจที่ศาลปฏิเสธคำขอในครั้งนั้น ส่วนความไม่คงเส้นคงวาเรื่องที่ 2 คือ ในปี 2502 เป็นต้นมาถึงตอนนี้ ได้เห็นกัมพูชา 2 อย่าง กัมพูชาได้ยื่นแผนที่ให้ภาคผนวก1 ให้ศาล แต่วันนี้เป็นอีกฉบับและมีเส้นแบ่งที่แตกต่างกันไป และยังไม่สามาถบอกได้ว่าเส้นใดกันแน่ที่อยากให้ศาลรับรอง
"ในปี2506 ผู้นำสูงสุดของกัมพูชากล่าวไว้ว่าความแตกต่างระหว่างเส้นในมติครม.กับสิ่งที่อ้างในคดีแรกห่างกัน 2-3 เมตรเป็นเพียงเล็กน้อย แต่วันนี้ไม่อ้างเรื่องนั้น แต่กลับอ้างพื้นที่ 4.6 ตร.กม." ไทยไม่ได้ขออะไรมากกว่าสิ่งที่เป็นของเรา ที่ศาลปี 2505 บอกว่าเป็นไปตามสนธิสัญญาระหว่างสยาม-ฝรั่งเศส แต่ขณะนี้กัมพูชาขอในสิ่งที่ไม่ชอบด้วยเหตุผล ตีความเอาเอง อ้างข้ออ้างใหม่ ซึ่งไม่สามารถพิสูจน์ได้ ซึ่งศาลสามารถไม่รับตีความคำร้องของกัมพูชา ตามข้อบังคับ 60 ของธรรมนูญศาลโลกได้
credit : http://www.posttoday.com
credit : http://www.posttoday.com
