Lunchbox : การมองเห็นของการมองไม่เห็น
Lunchbox : การมองเห็นของการมองไม่เห็น
********************************


 
          การส่งข้อความไปมาผ่าน "ปิ่นโต" ของพระเอกนางเอกในหนังเรื่องนี้ ชวนให้คิดถึงชีวิตของผู้คนยุคปัจจุบันที่นั่งจ้องข้อความในจอมือถือกันตลอดเวลา กระทั่งว่าอาหารยังไม่สำคัญเท่าตัวอักษร มื้อไหนมีแต่อาหารแต่ไม่มีข้อความจากคนที่รอคอยให้อ่านอาจจะพานไม่อิ่ม
 
          สิ่งที่ได้เห็นในหนังตัวละครน้อยเรื่องนี้คือ สภาพชีวิตยุคใหม่ในเมือง (ไม่ว่าเมืองไหน) ถ่างผู้คนออกจากกัน เราพบเห็นการปฏิสัมพันธ์ระหว่างกันน้อยมาก หากมีก็เป็นไปอย่างเฉยชาแห้งแล้ง ความสัมพันธ์ที่น่ารักและทำให้เรารู้สึกอบอุ่นใจกลับเป็นความสัมพันธ์ที่ใช้เพียง "เสียง" ปฏิสัมพันธ์กัน นั่นคือเสียงจากคุณป้าห้องข้างบนที่สื่อสารกับนางเอก
 
          ในวังวนอันแห้งแล้งที่ทุกคนให้ความสำคัญกับการทำงานราวกับมันคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต เพียงข้อความสั้นๆ ที่โผล่มา "คุย" กันก็เพียงพอที่จะทำให้หัวใจเต้นได้อีกครั้ง 
 
          ทั้งที่ข้อความนั้นเกิดขึ้นจากความผิดพลาด 
 
          เกิดจากการ "หลุด" ของระบบ
 
          ความสัมพันธ์ด้วยตัวอักษรไม่ว่าจะสื่อสารผ่านทางใด (จะไลน์ เฟซบุ๊ค อีเมล หรือแผ่นกระดาษ) ก็ล้วนแล้วแต่เหมาะกับชีวิตอันวุ่นวายในเมือง เพราะมันเป็นเพียงความสัมพันธ์ที่ใช้เวลาสั้นๆ เท่านั้น แต่ข้อความสั้นๆ ก็มีพลานุภาพพอที่จะสั่นหัวใจให้หวั่นไหว ดึ๋งดั๋ง และมีพลังที่จะทำงานและใช้ชีวิตซ้ำๆ นั้นต่อไป
 
          แน่นอนว่ามันโรแมนติก ยิ่งสื่อสารผ่านกระดาษในยุคอีเมล ยิ่งเป็นการสื่อสารผ่านปิ่นโต ยิ่งน่ารักและโรแมนติกมากขึ้นไปอีก แต่ความโรแมนติกมันจะเกิดขึ้นในช่วงเวลาจีบกันเช่นนี้นี่เอง ส่วนหลังจากจีบกันจะเป็นอย่างไรอันนี้ไม่มีใครกล้าการันตี
 
          แอบเดาว่า ที่หลายคนนิยมชมชอบหนังเรื่องนี้เพราะมีบางสิ่งที่โดนใจคนในยุคสมัยที่สื่อสารกันผ่านข้อความ และทั้งเรื่องไม่มีฉากที่ทั้งคู่ได้เจอหน้าค่าตากัน ไม่มีการนั่งคุยกันเป็นเวลานาน ความโรแมนติกลอยคว้างอยู่ระหว่างบรรทัด
 
          เป็นไปได้ไหมว่า อารมณ์ของการ "ไม่ได้เจอ" แต่ "ได้คุย" และ "ได้ใจเต้น" แอบยิ้มกรุ้มกริ่มกับตัวเองเงียบๆ ตามร้านอาหาร ในสถานที่ทำงาน บนรถเมล์ รถไฟฟ้า เป็นอารมณ์ร่วมสมัย
 
          เสน่ห์ของความสัมพันธ์ประเภทนี้ก็คือการ "ได้คุยแต่ไม่ได้เจอ" นี่เอง
 
          ซึ่งเหมาะเหม็งกับชีวิตยุคปัจจุบันในเมืองใหญ่ หากได้เจอ ได้เป็นแฟน ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน อาจไม่หวาน ไม่กุ๊กกิ๊กขนาดนี้ และที่สำคัญ อาจไม่มีเวลาให้กันและกันเท่าที่อีกฝ่ายต้องการ
 
          มนุษย์ยุคไลน์จึงอินได้ไม่ยาก
 
          เพียงแค่เป็นการส่งไลน์ผ่านปิ่นโตเท่านั้น
 
          จะว่าไป การส่งข้อความถึงกันเป็นสิ่งที่เหมาะที่สุดสำหรับความสัมพันธ์ในระยะเริ่มต้น เพราะทั้งสองคนมีเวลาให้คิด ให้ประดิษฐ์ตัวอักษร เพื่อทำให้อีกฝ่ายประทับใจ นอกจากนั้น การสื่อสารผ่านตัวหนังสือแบบไม่เห็นหน้ายังทำให้เรากล้าบอกเล่าเรื่องราวหลายเรื่องที่ยากจะส่งผ่านปากถึงหูกันแบบตามองตา
 
          ลองคิดว่า ถ้าหนังเรื่องนี้เปลี่ยนเป็นคุยโทรศัพท์จะโรแมนติกน้อยลงขนาดไหน
 
          สิ่งที่น่าคิดคือเรื่องราวหลังจากหนังจบ หากสองคนนี้ได้พบกัน ไม่ว่าจะอยู่มุมไบต่อไป หรือจะย้ายไปอยู่ด้วยกันที่ภูฏาน ความหวานในชีวิตจะยังเหมือนตอนที่มันเป็นข้อความในปิ่นโตหรือเปล่า
 
          เช่นกันกับความหวานของหนุ่มสาวทั้งหลายที่กรุ้มกริ่มแอบอมยิ้มกับตัวเองเวลาได้อ่านข้อความผ่านทางไลน์ จะยังคงอยู่หรือไม่ เมื่อต้องสื่อสารกันผ่านปากต่อปาก ตาต่อตา ฟันต่อฟัน เมื่อต้องอยู่ด้วยกันแบบตัวเป็นๆ
 
          ระยะห่างนำมาซึ่งความโรแมนติก และบางทีความใกล้ชิดกลับกลายเป็นตัวการทำลายความหวานนั้น
 
          อดคิดไม่ได้ว่า พวกเรา-มนุษย์ยุคไลน์-อาจเสพติด "ความโรแมนติกของระยะห่าง" เช่นกันกับที่เราเคยเห็นความสวยงามของความเหงา
 
          หนังเรื่องนี้เป็นหนังของคนที่โหยหาการมองเห็น โหยหาดวงตาจากใครสักคน เพื่อจะมาเติมเต็มช่องว่างอันโหว่แหว่งในหัวใจ ความสัมพันธ์ตลอดทั้งเรื่องเป็นการ "มองเห็นกันโดยไม่ต้องพบกัน" ขณะที่บางความสัมพันธ์ในเรื่องกลับกลายเป็น "การพบกันแต่มองไม่เห็นกัน" เช่น ความสัมพันธ์กับสามีของนางเอก ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานของพระเอก
 
          ทุกวันนี้คนที่เราอยากมองเห็นและอยากให้เขามองเห็นมักจะอยู่ในมือถือ เขาจะโผล่มาปฏิสัมพันธ์กับเราเป็นระยะผ่านตัวอักษร ข้อความสั้นๆ เหล่านั้นช่วยให้เราคลายเหงา บรรเทาความโดดเดี่ยว และทำให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจว่าเรายังผูกโยงกับใครสักคน
 
          โลกที่เราอยากอยู่ด้วยจึงไม่ได้อยู่ "ที่นี่" แต่อยู่ "ที่โน่น"
 
          ไม่ได้อยู่ที่ "มุมไบ" แต่อยู่ที่ "ภูฏาน" หรือ "นาสิก"
 
          เรามักไม่พอใจกับปัจจุบัน ได้แต่จินตนาการถึง "ความฝัน" ที่มีระยะห่าง
 
          ระยะห่างคือความสวยงามประเภทหนึ่ง และบางทีการไปถึงคือการทำลายความสวยงามนั้นในตัวมันเอง ดังเช่นการมองดวงจันทร์แสงนวลบนพื้นโลกกับการไปถึงดวงจันทร์แล้วเห็นพื้นผิวขรุขระ
 
          บางครั้งเราอยากเก็บความฝันให้เป็นความฝันต่อไป กระทั่งเราทนไม่ไหวกับความจริง เราจึงอยากวิ่งไปโผกอดความฝัน หรือถ้าแรงดึงดูดของความฝันมักมากมายจนไม่อาจทานทนไหว ดังเช่นที่พระเอกตัดสินใจพบหน้านางเอกในวันนั้น
 
          เรามักฝันถึง "ที่แห่งนั้น" เสมอ ที่ที่ไม่ได้อยู่ "ที่นี่"
 
          ข้อความที่เดินทางมาจาก "ที่แห่งนั้น" พาเราออกไปจาก "ที่นี่" ได้ชั่วขณะ และทำให้เราฝันไปไกลแสนไกลได้ในห้วงเวลานั้น
 
          เช่นกันกับข้อความในไลน์
 
          เช่นกันกับข้อความในปิ่นโต
 
          มันสวยงามเสมอ
 
          เพราะมันเป็นเพียงชั่วเวลาสั้นๆ ที่พาเราออกไปจากโลกแห่งความจริงตรงหน้า แต่ก็ต้องไม่ลืมว่า...
 
          มันยังไม่ใช่ความจริง.....


ที่มา : Roundfinger 
lunchbox, Lunchbox, Roundfinger, roundfinger, นิ้วกลม, ปิ่นโต, หนังอินเดีย, ไลน์ แชท, มือถือ, การปฏิสัมพันธ์, โซเชียล, Line, line, chat, facebook, Facebook, เฟซบุ๊ก, lunchbox, Lunchbox, Roundfinger, roundfinger, นิ้วกลม, ปิ่นโต, หนังอินเดีย, ไลน์ แชท, มือถือ, การปฏิสัมพันธ์, โซเชียล, Line, line, chat, facebook, Facebook, เฟซบุ๊ก, lunchbox, Lunchbox, Roundfinger, roundfinger, นิ้วกลม, ปิ่นโต, หนังอินเดีย, ไลน์ แชท, มือถือ, การปฏิสัมพันธ์, โซเชียล, Line, line, chat, facebook, Facebook, เฟซบุ๊ก
 
ดวง / ฮวงจุ้ย
เบญจเพส หรือ วัยเบญจเพส เลขอายุที่ทุกคนเกรง 24 25 26 รู้แล้วป้องกัน ดีกว่าแก้ไขตอนที่เกิด ... อ่านต่อ
ตัวเลขเสริมบุคลิกภาพ เสริมเสน่ห์ให้ผู้หญิง ... อ่านต่อ
ตัวเลข 359 นักพัฒนาต่อยอดธุรกิจ ... อ่านต่อ
ดูดวง / ฮวงจุ้ย
ทายนิสัย จากลายมือการเขียนตัวเลข ... BY : หมอเมท ... อ่านต่อ
คาถาทวงหนี้ คาถาอีกาวิดน้ำ ใช้สำหรับคนยืมเงินแล้วไม่คืนหรือของหาย ... อ่านต่อ
ตากระตุก ตาเขม่น ลางสังหรณ์ที่บ่งบอกเรื่องราวอะไร? ... อ่านต่อ
 

 


 


 


 


 


 


 


 


 


 

หมอดู - ดูดวง - ทำนายเบอร์โทร - ทำนายตัวเลข - หมอเมท - ทศวิวัฒน์ - พยากรณ์เบอร์ - เบอร์มงคล - เลขมงคล - เลขศาสตร์ - หมอดูเบอร์ - จัดเบอร์มงคล - อบรมเรื่องตัวเลข - บทความตัวเลข - เลขรวย

бишкек эскорт

 

Copyright @2014 Horonumber.com All rights reserved.